• Geniş ve rahat olmayı öğrendim. Ölümün dışında hiç bir şey göründüğü kadar önemli ve acil değil.

• Coşkulu ve neşeli olmadığım zaman, bunun hiç kimsenin suçu olmadığını ve gülümsemem gerektiğini öğrendim.

• Cesur olmayı, değilsem bile öyle davranmayı öğrendim. Nasıl olsa, aradaki farkı kimse anlamıyor.

• Hiç kimsenin sır saklamadığını öğrendim!. Çünkü herkes, "birine söylemek ihtiyacı" hissediyor.

• Yanıtını bilmediğim ve emin olmadığım konularda "bilmiyorum" demenin daha faydalı olduğunu öğrendim.

• Ağzımı kapalı tuttuğumda, fazla hata yapmadığımı öğrendim!

• Başarıya çıkan bir "asansör" olmadığını, tırmanmak gerektiğini öğrendim.

• İnsanların bana sadece, -benim izin verdiğim şekilde- davranabildiklerini öğrendim.

• Kıskançlığın, mutluluğun düşmanı olduğunu ve "mutlu olmak için başkalarına güvenme"nin sonsuza kadar hayal kırıklığı getirdiğini öğrendim.

• İnsanların kendinden daha az başarılı insanlarla, başarısını; mutsuz insanlarla da mutluluğunu konuşmaması gerektiğini öğrendim.

•Başkaları için olumsuz düşünüp acımasız ve kırıcı olanların, aslında güçsüz kimseler olduğunu ve sevgiyi sadece güçlü insanların bildiğini öğrendim.

• İnsanlara artık kızmıyorum. Çünkü; hayatlarında hataları, sorunları, mutsuzlukları olan insanların, karşılarındakileri kendi yerlerinde görmeye çalıştıklarını öğrendim.

• Hayattaki en önemli çözümün, neyin "önemli" olduğuna karar verip gerisini çöpe atmak olduğunu öğrendim.